spor Hayatına Özlem Duyuyor.

 Erken yaşlarda başladığı binicilik sporuyla çocukluk hayali jokeyliğe ulaşan Emrah Efe, geçen yıl geçirdiği kaza sonrası hipodromlara veda etmesinin ardından Düzcenin Akçakoca ilçesinde açtığı kırtasiye dükkanında, başarılarla dolu spor hayatına özlem duyuyor.

Türkiyedeki birçok yarışta 70in üzerinde birincilik, yaklaşık 100 ikincilik ve üçüncülük ile genç yaşına rağmen hipodromlarda başarılı performans sergileyen Efe, Eylül 2016da İzmirde gerçekleştirilen yarışta attan düşerek ayağını kırdı.

Geçirdiği ciddi kazanın ardından ailesinin isteğiyle jokeyliği bırakma kararı alarak Düzcenin Akçakoca ilçesinde kırtasiye dükkanı açan Efe, AA muhabirine yaptığı açıklamada, içindeki at sevgisini ve yarışlara özlemini asla yitirmediğini söyledi.

Jokeyliğe merakının 2000li yıllarda başladığını anlatan Efe, Daha 13 yaşındayken gazetede öğrenci alımı ilanını duydum. Babama söyledim. Ailemle gittik ve başvurum kabul edildi. İki yıl Veliefendide eğitim aldık. Mezun olup lisansımı aldıktan sonra bir süre Bursada, daha sonra İzmir ve Adanada çalıştım. Güzel geçti o günler, herkese nasip olmayan birinciliklerim oldu. diye konuştu.

- Atlar zamanla annen, baban gibi oluyor

Yaklaşık 16 yıl boyunca atlara bindiğini anlatan Efe, 16 yıl boyunca devamlı at üzerindeydim. Yarışlarda olsun, sabah idmanlarında olsun devamlı at üzerindeydim. Sporumu devamlı yapmaya devam ettim. Birinciliklerim oldu. İzmirde aranan jokeylerden birisiydim. Mesleğimi seviyordum, hala da sevmeye devam ediyorum. şeklinde konuştu.

Jokeyliği bırakmama rağmen içimdeki at sevgisini asla dindiremedim. diyen Efe, şunları kaydetti:

Bırakmamıza rağmen at sevgisi devam ediyor. Geçmişe özlem duyuyorum. Ata binmek çok farklı. Biz çekirdekten yetiştiğimiz için küçükken 12-13 yaşında anne babadan ayrılıyorsun. Hiç kimsen yok İstanbulda. Gidiyorsun İstanbula, senin annen baban atlar olmuş. Onlarla beraber ve onların içinde büyüyorsun. Gerekirse atın yanında yatıyorsun.

Mesleğin risk taşıdığını ve birçok kez attan düştüğünün aktaran Efe, konuşmasını şöyle tamamladı:

Son geçirdiğim kaza sakatlığıma neden oldu. Ama geçirdiğim ilk kaza değildi. Daha önceleri de kazalar yaptım. Vücudumda kırıklar oluştu. Ancak bu son kazanın ardından babam ve ağabeyim Artık bırak. dediler. Ben de Onlar büyüğümüz, atamızdır. dedim, onları dinledim ve buraya geldim. Kendime yeni bir hayat kurdum.